Wednesday, December 29, 2004

New Year's Eve ?

So what will I do for New Year's Eve?
I already decided months ago, I will do a Vipassana meditation course in the temple Suan Mokkh near Surat Thani. The course itself starts the first of januari, but we have to arrive the 31st of december. It will last for 10 days. And during these ten days we will have to get up at 4 o'clock in the morning, we get 2 meals a day and we meditate or listen to the dhamma talks of the monks. Another important detail is that we can't say a word for ten days. And they have hotsprings, where we can bath twice a day ...
So, my friends, cause I will take the bus to Suan Mokkh tonight, I will wish you already a very happy new year, and from now, only silence ...


ja wat zal ik gaan doen voor oude jaar?
Ik heb 't maanden geleden al besloten, ik ga een Vipassana meditatiecursus doen in de tempel Suan Mokkh in Surat Thani. De cursus zelf begint de eerste januari, maar we moeten er wel de 31ste december ten laatste aankomen. 't duurt 10 dagen. En tijdens deze tien dagen moeten we elke morgen om 4 uur opstaan, we krijgen 2 maaltijden per dag, en we mediteren of luisteren naar de dhamma-talk van de monikken. Nog een belangrijk detail is dat we tijdens deze 10 dagen geen woord mogen zeggen. En ze hebben er ook hot springs, en daar mogen we 2 keer per dag in gaan baden ...
Dus, mijn beste vrienden, aangezien ik vanavond de bus al neem naar Suan Mokkh, wens ik jullie alvast een heel gelukkig nieuwjaar, en dan is er vanaf nu enkel nog stilte ...

Tuesday, December 28, 2004

BKK





In the mean time I've seen images of the wreckage down south, and I read the papers. I have to say I'm quite shocked. Phang-nga, Phuket and Krabi, three places I've visited, and some of the most beautiful places of Thailand, are almost completely ruined. And it happened at the height of high season, in the most touristy part of Thailand as well.
Life just goes on here in Bangkok. I have decided I will only take tuktuks and taxis when it is absolutely necessary. Yesterday when I arrived at the trainstation, there was not one taxi that wanted to bring me to Kao San by taximeter. They all wanted at least 150 bah, while it should be around 50 baht. So I said "Fuck you" (of course in my mind) and I took the bus for 4 baht. Today I took the bus to the southern busstation to get my ticket to Surat Thani, for the wonderfull price of 5 baht. The buses of bangkok are really great, it's just a little bit hard to now which bus to take cause everything is written in Thai. But you can always ask a local ...


Ondertussen heb ik beelden gezien van al de schade in 't zuiden, en ik heb de krant gelezen, en ik moet toch zeggen dat ik serieus onder de indruk ben. Phang-nga, Phuket en Krabi zijn alledrie plaatsen waar ik al ben geweest, en van de mooiste in Thailand, en nu schiet er zo goed als niks meer van over. Het moet ook wel lukken dat 't net nu gebeurd op het allerdrukste moment in 't hoogseizoen en dan nog in het meest toeristische deel van Thailand.
Voor de rest gaat het leven gewoon verder hier in bangkok. Ik heb ondertussen ook besloten dat ik vooral hier in bangkok nog zo min mogelijk gebruik ga maken van Taxi's en Tuktuks. Gisteren toen ik aankwam in 't treinstation, was er geen enkele taxi die me naar Kao San wou brengen met de taximeter, ze wouden allemaal minstens 150 baht, terwijl het normaalgezien natuurlijk maar rond de 50 baht zou moeten kosten. Dus heb ik 'Fuck you' gezegd (weliswaar in mezelf) en heb ik de bus genomen voor 4 baht. En vandaag heb ik de bus genomen naar het busstation voor 't zuiden om mijn ticket naar Surat Thani te kopen, voor de prachtige prijs van 5 baht. Eigenlijk zijn de bussen in BKK echt wel geweldig, alleen is 't ongelooflijk moeilijk om eraan uit te kunnen waar de bussen naartoe rijden aangezien dat er in het Thais op staat. Maar je kan het natuurlijk altijd aan een local vragen ...

Monday, December 27, 2004

Don't panic !

No, no, I was not in the area of the earthquakes and the tsunami. I was hundreds of kilometers north and I didn't feel anything. I am going south now though, so let's hope there will be no after shocks. I did hear in the internetcafe that it would be dangerous to renew my visa in Ranong now, which I was planning to do, so I will have to get an extension in bangkok. It will cost me a bit more and I will not get a burmese stamp in my passport.
I think it should be safe in Surat Thani, so I can go meditate in Suan Mokkh without any problems.


Nee nee, ik zat niet in de buurt van de aardbevingen en reuzegolven. Ik zat honderden kilometers noordelijker en heb er dus niks van gemerkt. Ondertussen ben ik natuurlijk wel richting zuiden aan 't gaan, dus laten we maar hopen dat er geen naschokken komen. Ik hoor hier juist in 't internetcafe dat 't wel gevaarlijk zou zijn om mijn visum te verlengen in Ranong, wat ik eerst gepland had, dus dan zal ik 't hier in Bangkok wel doen. 't zal enkel ietsje duurder zijn en ik zal geen stempel van Birma in mijn paspoort krijgen
Surat Thani blijkt wel safe te zijn dus ik zou zonder problemen moeten kunnen gaan mediteren in Suan Mokkh.

Sunday, December 26, 2004

Party

Yesterday we suddenly got invited to go to a huge charity party. It was a party organised by the school where one of the guesthouse owners (Pao) works. There was a table where the people didn't show up, so Pao decided we could have the table. It was a really huge party. There was a big stage with live music, a dance floor and I think there were at least 1000 people. We got some nice food and drinks, for free, cause the people that didn't show up had payed for it.
The sauna yesterday was great by the way. It was very cheap, only 50 baht!
Today I packed my bag, tonight I will take the nighttrain to Bangkok.


Gisterenavond zijn we plots uitgenodigd voor een groot benefietfeest. Het was een feest op de school waar een van de eigenaars van mijn guesthouse (Pao) werkt. Er was een tafel waarvan de mensen niet waren komen opdagen, en dus besloot Pao maar om die in te palmen en ons uit te nodigen. Het was echt een supergroot feest, met een gigantisch podium met live muziek, een dansvloer, en ik denk dat er zeker 1000 mensen aanwezig waren. We kregen ook lekker eten en drinken, voor niks, want de mensen die niet zijn komen opdagen hadden er al voor betaald
De sauna, gisteren, was trouwens ook heel goed meegevallen. En 't was een koopje, maar 50 baht!
Vandaag heb ik mijn valies gepakt, vanavond vertrek ik met de nachttrein naar Bangkok.

Saturday, December 25, 2004

A very happy christmas !

When I got up this morning my back felt already a lot better. The muscles are a bit stiff, but I can live with that. I will go to the sauna later today, and maybe I will get a massage, though not a thai massage, that would hurt to much. When I walked through the market I heared som christmas carols and that seemed so out of place here in Nongkai. But that was all there was to notice about christmas today.

Toen ik vanochtend opstond voelde ik me al een stuk beter, mijn rug doet bijna geen pijn meer. De spieren zijn wel wat stijf, maar daar kan ik nog wel mee leven. Seffes ga ik naar een sauna, en ga ik me eens goed laten masseren (wel niet op zijn thais, want dat is net iets te ruw, denk ik). Toen ik daarjuist door de markt liep hoorde ik kerstmuzak. Heel vreemd hier op de markt in Nongkai, waar er voor de rest in de verste verte niks te bemerken valt qua kerstsfeer.

Friday, December 24, 2004

Auw, that hurts !

So today it went wrong. This morning while doing yoga, I hurt my back. I didn't even do any special movements or so. But my muscles have become quite lose the last few days, probably because I did so much yoga and was so relaxed, and it probably caused a vertebrae to jump out of place. I lied down on bed all day, but that didn't help much. The only thing I do is think about it in stead of relaxing. At night I took some Ibuprofen, so I could go to the christmasparty. And the Ibuprofen helped a lot. The party was great, nice food, live music, thai dancers and sword fighters ! I'm happy that I could go.

Ja, vandaag is het dus misgelopen. Vanmorgen, terwijl ik yoga deed, heb ik mijn rug bezeerd. Ik heb niet eens een speciale beweging gemaakt of zo. Mijn spieren zijn de laatste dagen wat losser aan het komen, omdat ik elke dag yoga doe, en dat heeft er waarschijnlijk voorgezorgd dat er ineens een wervel wat versprongen is. Ik heb de ganse dag op bed gelegen, maar dat hielp niet veel. Het enige wat ik dan doe is erover nadenken, ipv te ontspannen.'s Avonds heb ik dan toch maar een Ibuprofen ingenomen, zodat ik toch op zijn minst naar het kerstfeestje kon. En dat heeft gelukkig veel geholpen. Het feestje was fantastisch, lekker eten, live muziek, thaise danseressen en zwaardvechters! Ik ben blij dat ik toch kon gaan.

Thursday, December 23, 2004

Still Nong Kai





I'm still in Nongkai at Mut Mee's. A few days ago I decided to stay here untill after christmas. It's so nice here, and I can do some yoga here.
Today I went to the buddha park, a bit outside of Nong Kai, with Stacy. The statues were made by crazy thai man, who made it his life mission to make these huge buddha images. He died a few years ago and you can see his mummified body in the park. He lays there under a huge glass bowl, decorated with christmas decoration, very funny. On our way back a super cute little puppy followed us for a while. It could run faster than we were riding our bikes !


Ik zit nog steeds in Nongkai in de Mut mee Guesthouse. Ik heb een paar dagen geleden besloten dat ik hier blijf tot na Kerstmis. Het is hier zo aangenaam, en ik kan hier op mijn gemakske yoga blijven doen.
Vandaag ben ik met Stacy naar een beeldenpark geweest, een beetje buiten Nongkai. De beelden zijn gemaakt door een nogal gekke Thai, die er zijn levenswerk van heeft gemaakt om gekke en reusachtige boeddhabeelden te maken. Hij is een aantal jaren geleden gestorven en zijn gemummificeerde lichaam is ook te bezichtigen in het park. Hij ligt opgebaard onder een grote glazen stolp, versierd met slingers, heel grappig. Op de terugweg was er een superschattige puppie die ons voor een heel groot stuk volgde, hij kon keihard lopen, sneller dan wij fietsten!

Friday, December 17, 2004

Graduated

Yesterday was the last day of the course. We all got a little diploma, and a booklet with everything we learned last week. There's still a lot to learn about yoga, but we were able to get a taste of everything that's possible with yoga. The hardest thing is of course to keep going on with yoga on your own. I got of a good start though today, I got up to do yoga with a few others at 7AM ...

Gisteren was de laatste dag van de yogacursus. We hebben allemaal een diplomaatje gekregen, en een boekje met alles wat we de voorbije week geleerd hebben. Niet dat we nu alles kennen, ik denk dat we maar een beetje hebben mogen proeven van wat er allemaal mogelijk is. Het moeilijkste komt natuurlijk nog, verder doen en volhouden. Vandaag ben ik toch al goed begonnen, ik ben om 7 uur met een aantal anderen samen onze yoga-oefeningen gaan doen ...

Tuesday, December 14, 2004

Yoga : Day 5



It's already day 5 of the course, time flies when you're having fun. We've learned a lot. The world vision according to yoga. And it's a lot different than our western vision. I think most people at home would think this is a lot of crap. But I have to say that I can get it and with all the exercises we do, I can experience it.
It is really nice here at Mut Mee Guesthouse too. Everybody of the course stays here, and a bunch of not so yoga minded people, and they have to laugh with us a lot. It's so relaxed here. You can enjoy sitting in the garden with a book with some classical music in the background, while the Mekong goes by in front of your nose.


We zijn alweer dag 5 van de cursus, de tijd vliegt voorbij. We hebben al veel geleerd. De wereldvisie volgens yoga. En die is heel anders dan onze westerse visie (voor wie wil meer uitleg als ik terug ben). Ik denk dat de meeste mensen thuis dit een hoop onzin zouden vinden. Maar ik moet zeggen dat ik er wel in kan komen en met de oefeningen die we doen ook echt dingen kan ervaren.
Het is hier in Mut Mee Guesthouse ook heel gezellig. Iedereen van de yogacursus verblijft hier, en ook anderen die er eerder sceptisch tegenover zijn, en toch een beetje met ons moeten lachen. Het is er zo relax, je kan er in de tuin heerlijk een boek lezen terwijl er op de achtergrond klassieke muziek speelt en voor je neus de Mekong voorbijstroomt.

Saturday, December 11, 2004

Yoga : Day 2

This morning I got up with aching muscles. Not too much luckily. The course is really interesting. It is about so much more than just simple body exercise. We get a lot of theory. And Pancho, the teacher is really good. Apparently not everybody thinks it's interesting cause somebody left the class this morning and he didn't come back anymore. It seemed to be a strange guy though, he hadn't spoken to anybody else yet, or even looked at anybody ...

Vanmorgen ben ik toch opgestaan met spierpijn. Gelukkig niet te veel. De cursus is echt super interessant. Het gaat veel verder dan gewoon wat lichaamsoefeningen doen. We krijgen ook serieus wat theorie te verwerken. En Pancho, de leraar is ook heel goed. Maar blijkbaar vindt toch niet iedereen het even interessant want vanochtend is er iemand uit de les gelopen en niet meer teruggekeerd. Het was wel nogal ne rare gast, hij had nog met niemand gesproken, of zelfs nog maar iemand aangekeken ...

Friday, December 10, 2004

Yoga

Yesterday I arrived in Nongkai. I came back to do a 7-day intensive yoga course, and today we started. Every morning we start at seven, untill nine or nine thirty. and then again from three to six or seven. We just finished the first morning session. It was nice, we have a good group, 6 people, a few beginners and some more advanced ones ... This morning we learned to watch our breath. I'm curious how the afternoon session will be.

Gisterenmorgen ben ik in Nongkai aangekomen. Ik ben naar hier gekomen om een 7-daagse cursus yoga te doen en vandaag zijn we er mee begonnen. Elke morgen om 7 uur beginnen de lessen tot een uur of 9 of half 10 en dan opnieuw van 3 tot 6 of 7. We hebben juist de eerste ochtendsessie achter de rug. Het was best wel tof, we hebben een goeie groep, 6 mensen, enkele beginners zoals ik en enkele ietsje verder gevorderden ... Vanochtend hebben we vooral op de ademhaling leren letten. Ik ben benieuwd hoe 't namiddag zal zijn.

Monday, December 06, 2004

Back in Chiang Mai again

I feel really bad, not sick, but bad. I did something horrible. During the busride to chiang Mai there was a thai lady sitting next to me. She has lived in the States for years and is a christian now. The first half hour she told me very elaborately how she turned to christianity and about which projects she does all over the world (like a missionary). After that first half hour the busdriver wanted her to stop talking (we sat on the first row) cause he couldn't concentrate on driving, good for me too. She kept on saying things like "praise the lord that I met you today" and about "happiness" and "joy". Apparently she hadn't been able to contact the person she was supposed to stay with in Chiang Mai, so she invited herself to join me to go to the smae guesthouse... Yeah, well, I didn't really feel like that, I mean, she was a nice lady, but to have to listen to her stories for the next the days, no ... So when we arrived in Chiang Mai, when she was taking her lugage I jumped into a tuktuk and drove off, I'm so bad ...

ik voel me slecht, niet ziek, maar slecht. Ik heb iets verschrikkelijk gedaan. Tijdens de busrit naar Chiang mai zat er een thaise mevrouw naast me, die al jaren in Amerika woont en die zich tot het christendom heeft bekeert. Het eerste uur heeft ze heel uitgebreid zitten vertellen hoe ze er toe is gekomen om zich te bekeren, en ook welke projecten ze nu allemaal doet (een beetje als een missionaris) over gans de wereld. Na dat eerste uur vond de buschauffeur dat ze moest ophouden met tetteren (we zaten op de eerste rij) want hij kon zich niet concentreren op het rijden, was ik effe blij. Ze was maar bezig van "praise the Lord that I met you today" en over 'happyness" en "joy". Nu bleek dat ze nog geen contact had kunnen opnemen met haar vriend waar ze zou logeren, dus had ze zich maar uitgenodigd om met mij mee naar dezelfde guesthouse te gaan ... Ja, daar had ik natuurlijk niet zo heel veel zin in, op zich was het best wel een aardige mevrouw, maar om de volgende dagen ook nog naar haar verhalen te moeten luisteren ... Dus toen we in Chiang mai waren aangekomen, ben ik, toen ze haar bagage nog aan 't pakken was, maar snel in een tuktuk gesprongen en weggereden, zo slecht van mij ...

Sunday, December 05, 2004

Boattrip to Chiang Rai

I 'm almost flat broke today. There are no banks or ATMs in Tha Ton. Luckily the food here is really cheap, about 25 baht average. So I took the boat back to Chiang Rai (I had already payed for my ticket). The boattrip took about three hours and it was quite chilly on the boat. The boat goes through the hills and hilltribe villages, even though you couldn't see the tribe people, cause the village were a little bit too far away. I think these villages might be a bit more authentic than the one I visited. Now I'm back in Chiang Rai and have some more money again. I think I will go and eat a nice lasagne al forno at Da Vinci's later, mmmm

Vandaag zit ik serieus krap bij kas. Er zijn nl. geen banken of geldautomaten in Tha Ton. Gelukkig is het eten hier wel heel goedkoop, gemiddeld kost 't 25 baht. Ik ben dan ook maar met de boot vertrokken naar Chiang Rai (mijn ticket had ik al betaald). De boottocht duurde 3 uur en 't was behoorlijk fris op de boot. Je vaart er tussen de heuvels en hilltribedorpen door, al zag je niet zoveel van de hilltribemensen omdat die dorpen altijd net ietsje te ver lagen. Ik denk wel dat deze dorpen ietsje authenthieker zijn dan die waar ik gisteren naar toe ben geweest. Nu zit ik weer in Chiang Rai (met weer wat meer geld op zak). En ik denk dat ik seffes nog eens een lekkere lasagna al forno ga eten bij Da Vinci, mmmm

Saturday, December 04, 2004

Hilltribes



They kicked me out of my guesthouse this morning ! Yes, apparently they were suddenly fully booked and they failed to mention that yesterday. I found another one already but it's a bit more expensive.
I went to Ban Ya Pa, hilltribe village on the way from Tha Ton to Mae Salong. There would be three hilltribes living close together, the Akha, the Lahu and the Paduang or Longnecks. I hoped that it would be a bit authentic because I'm in a less touristic part of the north. Both I think they completely build the village for tourists. They didn't do any farming, there only income was frome selling souvenirs and from the expensive entrance fee (200 baht). Especially the longnecks looked very sad. I think they never leave the village. Hilltribe people can not travel around like other thai people. It has happened multiple times that they stopped the bus to check the passports of the thai people (hilltribes don't have passports and no right, I think).
This is something you're suposed to see when you visit the north of thailand, but I think I rather see pictures of these tribes in a book than to see them like this.




Vanmorgen ben ik uit mijn guesthouse gezet. Ja, ze zaten vandaag ineens vol en dat waren ze me gisteren vergeten te melden. Ik heb gelukkig wel snel een andere gevonden, al is die spijtig genoeg wel ietsje duurder.
Daarna ben ik naar Ban Ya Pa gegaan, een hilltribedorp op de weg van Tha Ton naar Mae Salong. Er zouden 3 verschillende stammen vlak bijeen wonen, de Akha, de Lahu en Padaung of longnecks. Ik had gehoopt dat 't toch nog iets of wat authenthiek zou zijn aangezien ik hier in een iets minder toeristisch deel van het noorden zit, maar het dorp was volgens mij volledig opgezet voor de toeristen. Ze deden er zelfs totaal niet aan landbouw, hun enige inkomsten komen van de vele stalletjes met souvenirs en de toch nogal hoge inkomprijs (5 euro). Vooral de longnecks zijn superzielig. Volgens mij verlaten zij dat dorp nooit. Hilltribes mogen zich ook niet zomaar verplaatsen naar waar ze willen, ik heb al meerdere keren meegemaakt dat politie de bus tegenhield om de paspoorten van de Thais te controleren (Hilltribes hebben geen paspoorten en dus ook geen rechten).
Dit is zogezegd iets wat je zeker moet als je in het noorden van thailand bent, maar ik zou toch liever gewoon een boek opendoen om deze stammen te zien ipv in deze omstandigheden.

Friday, December 03, 2004

Tha Ton




I took a songthaew to Tha Ton early this morning. The drive was great again. It's seems to be a bit nicer in Tha Ton. It reminds me of the Belgian Ardennes, but in Thailand. There is a temple on the mountain again and there are also some huge buddha images sitting against the hill. So I just climbed up there, of course my legs are starting to feel really sore now

Vanmorgen vroeg heb ik direct een songthaew naar Tha Ton genomen. De rit was weer prachtig. Hier is het toch wel een beetje gezelliger dan in Mae Salong. 't doet mij een beetje aan de Ardennen denken, maar dan in Thailand. Ook hier staat er een tempel op de berg en ook enkele reuzegrote boeddhabeelden die tegen de helling zitten. En dus ben ik daarjuist alweer omhoog geklommen. Nu voel ik het natuurlijk wel serieus in de kuiten



Thursday, December 02, 2004

Mae Salong



Today I went to Mae Salong, a village close to the Burmese border, where a group of chinese fugutives (from the time that china became communist) lives. Itstill looks very chinese and hasn't had a lot of thai influence. It was not so easy to get there. The bus from Chiang Rai drops you at a crossing where you should take a songthaew to Mae Salong. But that songthaew only leaves when there are 6 passengers. I was the first passenger, he wanted to leave immediately, but it would cost me 300 baht. After 2 hours and a half another passenger arrived. After some negotiating with the driver he would leave for 150 baht ... The drive to Mae Salong was amazing, through the hills, rice paddies and teaplants at the end. There's not much to do in Mae Salong, only a temple on top of the mountain, so I immediately visited the temple. It was hard to get up the stairs, but the view was great.



Vandaag ben ik naar Mae Salong gekomen, een dorpje tegen de grens met Birma, waar zich bij het communistisch worden van China een groep Chinese vluchtelingen heeft gevestigd. Doordat 't nogal moeilijk bereikbaar is in de bergen, was er niet veel Thaise invloed en doet het nog steeds heel Chinees aan. 't was wel niet zo simpel om er te geraken, de bus van Chiang rai dropt je ergens op een kruipunt waar je een songthaew naar mae Salong kunt nemen, maar hij vertrekt wel pas als er 6 passagiers zijn. Ik was natuurlijk de eerste. Hij wou wel direct vertrekken, maar dan zou het mij 300 baht kosten. Na 2 en een half uur wachten was er eindelijk nog een passagier aangekomen. En na wat onderhandelen met de chauffeur wou hij wel vertrekken als ik 150 baht zou betalen ... De rit naar Mae Salong was prachtig, door de bergen en rijtvelden en op het einde ook theeplantages. In Mae Salong zelf is er niet veel te doen, enkel de tempel bezoeken bovenop de berg, en dat heb ik dan ook maar meteen gedaan. Het was wel een serieuze beproeving al die trappen omhoog, maar het uitzicht was wel supermooi.

Wednesday, December 01, 2004

Chiang Saen and the Golden Triangle



Today I made a day excursion from Chiang Rai. I went to Chiang Saen and Rop Suak. After a busride of an hour and a half between rice paddies (that are getting harvested right now) and hills I arrived in Chiang Saen. It's very beautiful on the banks of the Mekong. From there I took a songthaew to Rop Suak, the golden triangle, the three country point between Laos, Burma and Thailand. I had read that it is very beautiful, but that seems to be exagerated a lot. It's beautiful but it's spoiled by all the souvenir stalls and it's one big building site. Only on the viewpoint on a hill the view wasn't spoiled. In the end it was still a nice excursion and the weather was a bit better today, it was sunny and warmer than the last few days...

Vandaag heb ik een daguitstapje vanuit Chiang Rai gemaakt. Ik ben naar Chiang Saen en naar Rop Suak geweest. Na een busrit van ongeveer anderhalf uur tussen de rijstvelden (die op dit moment geoogst worden) en de heuvels kwam ik aan in Chiang Saen. Het is er vooral heel mooi langs de oever van de Mekong. Vandaar nam ik een songthaew naar Rop Suak, de Golden Triangle, het drielandenpunt tussen Thailand, Birma en Laos. Ik had gelezen dat 't er heel mooi zou zijn, maar dat blijkt toch serieus overdreven. 't is er wel mooi, maar 't is ook allemaal verpest door de honderden stalletjes met souvenirs en 't is er een grote bouwwerf. Enkel op het viewpoint bovenop een heuvel werd het zicht niet verpest. Al bij al toch nog wel een leuke uitstap en bovendien zat het weer vandaag ook terug wat mee, 't was zonnig en wat warmer dan de afgelopen dagen...