Staying longer in Suan Mokkh, mmm, I don't think so

Yesterday when I wanted to check into my room in the monastery, the key didn't fit in the lock, but it did fit in the lock of the room next to mine. This was not a problem for me, I woul simply take the other room. But when i told the nun that the key fitted in the wrong lock, she wouldn't listen to me at all and she told me that it was impossible that I could open the right lock. She said this in a very aggressive way, it completely shocked me and could cry (I didn't though). You just have spent ten days in complete silence with only happy, smiling people around you, and then the first person you speak to starts shouting at you. She probably didn't mean it that bad and if I hadn't just finished the retreat I probably wouldn't have been so shocked, but now it had really made a deep impression on me. She did prove to me that you could open the right lock with that key, cause when you try really really hard, you can get every lock open, here in Thailand. I decided I should calm down a bit before taking any decisions. I went into chaya town and there I met some fellow meditators, and they had a great plan ! The wanted to take the nighttrain to Bangkok that night so they could go to the Sting concert (profits will go to the tsunami vitims) tomorrow. Well, I could see myself do that, so I immediately bought my trainticket to bangkok.
Today we went to Sting. It was great ! We had to wait for a very long time in a queue to get our tickets that we bought on the net. But we got in right on time. The concert lasted for about 2 hours. The atmosphere was great, especially during songs like "Roxanne" and "Englishman in NY". The only thing that I didn't like so much is that a few people from Suan Mokkh forgot about everything we learned and immediately had to get absolutely drunk. Luckily there were still some people sober like me.



Toen ik gisteren in het klooster in mijn kamer wilde inchecken bleek dat de sleutel van mijn kamer niet in mijn slot paste, maar in dat van de kamer ernaast. Op zich was dit helemaal geen probleem voor mij, dan zou ik gewoon de kamer ernaast nemen. Maar toen ik dat tegen de non vertelde dat de sleutel in het verkeerde slot pastte, wou ze niet eens naar mij luisteren en zei dat het niet kon dat ik mijn eigen kamer niet openkreeg. Ze deed het op zo'n manier dat ik echt schrok, en dat ik bijna zin had om te gaan janken. Dan heb je tien dagen in stilte gezeten en met enkel lachende en blije mensen om je heen en dan begint een van de eerste mensen met wie je spreekt je bijna uit te kafferen. Ze bedoelde het waarschijnlijk niet zo en als ik niet juist uit die stilte kwam zou ik waarschijnlijk ook niet zo zijn geschrokken, maar 't maakte een diepe indruk op mij. Ze heeft me wel bewezen dat ik met mijn sleutel wel de juiste deur kon opendoen, want als je heel heel hard probeert, krijg je alle sloten open met eenzelfde sleutel hier in Thailand. Ik had eigenlijk zin om direct te vertrekken, maar besloot dat ik beter wat moest kalmeren voor ik een beslissing zou nemen. Ik ben dan maar Chaiya ingetrokken en daar ben ik nog een groepje mede-mediteerders tegengekomen en zij hadden een heel goed plan ! Ze waren van plan om die avond de trein naar Bangkok nog te nemen en dan morgen naar het concert van Sting te gaan (de winst is ten voordele van de tsunamislachtoffers). Ja, dat zag ik ook wel zitten, en kocht direct een treinticket richting BKK.
Vandaag zijn we dan naar Sting geweest. Het was heel goed ! We moesten wel heel lang in de rij staan om onze tickets die we op 't internet gekocht hadden af te halen. We waren juist op tijd binnen om Sting zien op te komen. 't concert duurde bijna 2 uur. En de sfeer was heel goed, vooral tijdens liedjes als "Roxanne" en "Englishman in New York". Het enige wat ik wel spijtig vond is dat een heel aantal van mijn mede-mediteerders alles wat we geleerd hadden in Suan Mokkh direct overboord gooiden en zich ladderzat zuipten. Gelukkig waren we er toch nog enkelen die net als ik wat nuchterder waren ...