Mae Salong

Today I went to Mae Salong, a village close to the Burmese border, where a group of chinese fugutives (from the time that china became communist) lives. Itstill looks very chinese and hasn't had a lot of thai influence. It was not so easy to get there. The bus from Chiang Rai drops you at a crossing where you should take a songthaew to Mae Salong. But that songthaew only leaves when there are 6 passengers. I was the first passenger, he wanted to leave immediately, but it would cost me 300 baht. After 2 hours and a half another passenger arrived. After some negotiating with the driver he would leave for 150 baht ... The drive to Mae Salong was amazing, through the hills, rice paddies and teaplants at the end. There's not much to do in Mae Salong, only a temple on top of the mountain, so I immediately visited the temple. It was hard to get up the stairs, but the view was great.



Vandaag ben ik naar Mae Salong gekomen, een dorpje tegen de grens met Birma, waar zich bij het communistisch worden van China een groep Chinese vluchtelingen heeft gevestigd. Doordat 't nogal moeilijk bereikbaar is in de bergen, was er niet veel Thaise invloed en doet het nog steeds heel Chinees aan. 't was wel niet zo simpel om er te geraken, de bus van Chiang rai dropt je ergens op een kruipunt waar je een songthaew naar mae Salong kunt nemen, maar hij vertrekt wel pas als er 6 passagiers zijn. Ik was natuurlijk de eerste. Hij wou wel direct vertrekken, maar dan zou het mij 300 baht kosten. Na 2 en een half uur wachten was er eindelijk nog een passagier aangekomen. En na wat onderhandelen met de chauffeur wou hij wel vertrekken als ik 150 baht zou betalen ... De rit naar Mae Salong was prachtig, door de bergen en rijtvelden en op het einde ook theeplantages. In Mae Salong zelf is er niet veel te doen, enkel de tempel bezoeken bovenop de berg, en dat heb ik dan ook maar meteen gedaan. Het was wel een serieuze beproeving al die trappen omhoog, maar het uitzicht was wel supermooi.