Korat - English camp 1
I'm in Korat now, which is also known as Nakon Ratchasima, to do some volunteerwork. A few days ago I met some of my fellow volunteers in Bangkok. And we took the train together to Korat. The first night we had to stay at the Tokyo hotel. And if anyone ever wants to stay there, well, don't ! My room was very hot, there were a lot of gekkos and there were at least ten huge (5 by 2,5 cm) cockroaches. Of course I didn't see them when I went to see the room at first. I didn't sleep a lot that night... The next day all of us (7 people, 5 from the USA, 1 from Ireland and myself) went to Michael's house, that's the projectleader. We will stay at his house for the next 3 weeks when we aren't doing english camps.
Yesterday we left for our first english camp. The camps are very short, two or three days. The first camp has already finished now and it was really nice. The Thai children are very shy, and their english is not so good, but it was fun. In the end they don't learn that much at these camps, but it's more about making fun and getting them more interested in learning english... For a lot of these children it's the first time they meet a farang (that means stranger in thai) for real. It was especially funny when we, the volunteers, had to read a text written by Ae, Michael's girlfriend, in thai. The kids had to teach us first how to pronounce it and explain to us what the text meant. It was a very funny text ! The kids had to laugh a lot, but maybe also because of our poor pronounciation.
Ik zit ondertussen in Korat, ook wel bekend als Nakon Ratchasima om er vrijwilligerswerk te doen. Een paar dagen geleden had ik enkele van mijn medevrijwilligers al in Bangkok ontmoet. En we zijn samen met de trein naar Korat gekomen. De eerste nacht moesten we in het Tokyohotel blijven, en moest iemand ooit van plan zijn om naar hier te komen, kan ik al afraden om daar te verblijven. Ik had een kamer die snikheet was en waar gekko's en zeker 10 reusachtige (5cm lang, 2.5 cm breed) kakkerlakken zaten. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien toen ik de kamer eerst was gaan bekijken. Ik had die nacht dus niet zo veel geslapen... De dag erna zijn we met zijn allen (7 mensen, 5 uit Amerika, iemand uit Ierland en ikzelf) naar het huis van Michael, de projectleider, gegaan. Hier zullen we de volgende drie weken blijven, op de dagen dat we geen engelse kampen doen.
En gisteren zijn we dan op engels kamp vertrokken. De kampen zijn heel kort, twee of drie dagen. 't eerste kamp is nu dus al voorbij. En 't viel heel goed mee. De Thaise kinderen zijn heel verlegen, en hun engels is niet zo goed, maar 't was wel heel tof. Uiteindelijk leren ze niet zo veel engels op zo'n kamp, maar gaat 't er vooral om om plezier te maken en interesse bij hen te wekken om engels te leren ... Voor veel van die kinderen is 't vaak de eerste keer dat ze echt met een farang, dat is vreemdeling in het thais, kunnen spreken. 't was vooral heel grappig toen de kinderen ons moesten leren een tekst in het Thais te zeggen. Ae, Michael's Thaise vriendin, had deze geschreven, en we wisten niet wat 't betekende, maar 't bleek al snel dat 't allemaal heel grappig was. De kinderen moesten allemaal keihard lachen, maar dat had waarschijnlijk ook wel te maken met onze uitspraak
Yesterday we left for our first english camp. The camps are very short, two or three days. The first camp has already finished now and it was really nice. The Thai children are very shy, and their english is not so good, but it was fun. In the end they don't learn that much at these camps, but it's more about making fun and getting them more interested in learning english... For a lot of these children it's the first time they meet a farang (that means stranger in thai) for real. It was especially funny when we, the volunteers, had to read a text written by Ae, Michael's girlfriend, in thai. The kids had to teach us first how to pronounce it and explain to us what the text meant. It was a very funny text ! The kids had to laugh a lot, but maybe also because of our poor pronounciation.
Ik zit ondertussen in Korat, ook wel bekend als Nakon Ratchasima om er vrijwilligerswerk te doen. Een paar dagen geleden had ik enkele van mijn medevrijwilligers al in Bangkok ontmoet. En we zijn samen met de trein naar Korat gekomen. De eerste nacht moesten we in het Tokyohotel blijven, en moest iemand ooit van plan zijn om naar hier te komen, kan ik al afraden om daar te verblijven. Ik had een kamer die snikheet was en waar gekko's en zeker 10 reusachtige (5cm lang, 2.5 cm breed) kakkerlakken zaten. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien toen ik de kamer eerst was gaan bekijken. Ik had die nacht dus niet zo veel geslapen... De dag erna zijn we met zijn allen (7 mensen, 5 uit Amerika, iemand uit Ierland en ikzelf) naar het huis van Michael, de projectleider, gegaan. Hier zullen we de volgende drie weken blijven, op de dagen dat we geen engelse kampen doen.
En gisteren zijn we dan op engels kamp vertrokken. De kampen zijn heel kort, twee of drie dagen. 't eerste kamp is nu dus al voorbij. En 't viel heel goed mee. De Thaise kinderen zijn heel verlegen, en hun engels is niet zo goed, maar 't was wel heel tof. Uiteindelijk leren ze niet zo veel engels op zo'n kamp, maar gaat 't er vooral om om plezier te maken en interesse bij hen te wekken om engels te leren ... Voor veel van die kinderen is 't vaak de eerste keer dat ze echt met een farang, dat is vreemdeling in het thais, kunnen spreken. 't was vooral heel grappig toen de kinderen ons moesten leren een tekst in het Thais te zeggen. Ae, Michael's Thaise vriendin, had deze geschreven, en we wisten niet wat 't betekende, maar 't bleek al snel dat 't allemaal heel grappig was. De kinderen moesten allemaal keihard lachen, maar dat had waarschijnlijk ook wel te maken met onze uitspraak
posted by Ine Beerten at 6:05 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home