Break the silence ...

First of all, Happy New Year !!
Here i am again, after ten days of seclusion in an ashram. Finally I can talk again, sleep in in the morning, eat as much as I want, listen to music and read. I have to admit that I didn't have any problems not doing all these things, it was a lot easier than I thought. So I can always become a nun if it doesn't work out in graphic design for me ;-) The hardest thing was the meditating itself. The first day I had to change my position after 5 minutes, my knees hurted soo much ! But slowly it got better and then you are confronted with the monkey in your brain. It's so hard to only follow your breath and nothing else. Every day went better and better. Yesterday I could even sit for 45 minutes, without moving or opening my eyes at all. Keeping track of your breath is still difficult though.
I had a very limited knoledge of buddhism, what you learn in high school is so incompleet ! I learned a lot during the dhamma talks, about dhukka, suffering and the non-self. But I have to admit that it's not so easy to simply agree with what they say. After 10 days I did understand them more and more.
I learned something else too in Suan Mokkh. That is that I don't need 10 days of silence to get my head this calm and relaxed. I think that after those 7 days of yoga I was a lot more relaxed than after 10 days of meditation. And while doing yoga I could listen to music, read and speak ...



Eerst en vooral, Gelukkig Nieuwjaar !!
Hier ben ik weer, na tien dagen afgezonderd te zijn geweest in het klooster. Eindelijk mag ik weer praten, uitslapen, eten zoveel ik wil, luisteren naar muziek en lezen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zoveel problemen had met al die dingen niet te mogen doen, veel minder dan ik had gedacht. Ik kan dus altijd nog non worden als het niet lukt in de grafische vormgeving ;-) Het moeilijkste zelf is het mediteren. De eerste dag moest ik na elke 5 minuten van houding veranderen, amai wat deden mijn knieen pijn ! Maar langzaam aan ging het beter en dan wordt je geconfronteerd met "the monkey in the brain", 't is zo moeilijk om enkel op je ademhaling te letten en op niets anders. Maar elke dag ging beter en beter. Gisteren kon ik zelfs 45 minuten zitten, zonder ook maar enigzins te bewegen of mijn ogen open te doen. Het letten op de ademhaling blijft nog steeds moeilijk.
Ik had ook een heel beperkte kennis van het boeddhisme, wat je in 't secundair leert is zo onvolledig ! Ik heb veel bijgeleerd tijdens de dhammatalks. Over dukkha, het lijden van de mens en over de non-self. Maar ik moet toch toegeven dat 't niet zo simpel is om zomaar akkoord te gaan met die dhamma, bv dat blij zijn ook lijden is enzo. Maar naar het eind van de tien dagen begon ik toch meer en meer te begrijpen wat ze bedoelen.
ik heb ook iets anders geleerd in Suan Mokkh, nl. dat ik helemaal geen tien dagen van stilte nodig heb om mijn hoofd in deze rustige en stille toestand te brengen. Ik vind nl. dat ik na 7 dagen yoga veel rustiger was dan na 10 dagen mediteren. En daar mocht ik wel spreken , muziek beluisteren, eten, ...